مسأله 1126. کسی که بر او حواله می­شود می­تواند با توافق و رضایت حواله دهنده در قبال قبول حواله، مبلغی از وی دریافت کند.[1]
شایان ذکر است، برای تحقّق امر مذکور طرفین می­توانند از قراردادهای ذیل استفاده نمایند:
- استفاده از قرارداد «مصالحه»؛ مثلاً حواله دهنده قبل از تحقّق حواله به عنوان صلح کننده (مُصالِح) بگوید: «مصالحه می­کنم فلان مبلغ را بر ذمّۀ خودم، در ازای اینکه حوالۀ‌ مذکور را قبول کنی» و شخصی که به او حواله شده، به عنوان مُتصالِح قرارداد صلح را قبول نماید.
در این صورت، بر مُتصالح قبول حواله لازم می­شود و مُصالح نیز مبلغ مورد صلح را به وی بدهکار می­شود.
- استفاده از «جُعاله» مثلاً حواله دهنده قبل از تحقّق حواله به شخصی که به او حواله می‌شود، بگوید: «اگر این حواله را بپذیری، فلان مبلغ به تو می­پردازم».
در این صورت، پس از پذیرفتن حواله، حواله دهنده، مبلغ مذکور را به وی بدهکار می‌شود.