مسأله 1010. در هنگام قرض لازم نیست مقدار مالی که قرض داده می­شود تعیین شود؛ پس اگر انسان یک دسته اسکناس که مقدار آن را نمی‌داند به دیگری قرض دهد و او هم قبول و دریافت کند، قرض به صورت صحیح واقع شده است.
همین طور، اگر آنچه قرض داده می‌شود از اموال مثلی (مانند برنج، گندم، جو)[1] باشد، تعیین خصوصیّاتی که موجب تفاوت ارزش مالی آنها می­گردد لازم نیست و نیز در اموال قیمی شرط نیست قیمت و ارزش مال تعیین گردد. بنابراین، قرض دادن یک قطعه طلایی که دو طرف وزن یا قیمت آن را نمی‌دانند، ‌صحیح است؛
البتّه، گاهی بر قرض گیرنده لازم است[2] برای اطلاع از نوع و مقدار بدهی خویش، خصوصیّات و قیمت مالی را که قرض گرفته بررسی نماید.