مسأله 943. اگر بدهکار بمیرد، واجب است بدهی­های او از اصل مالش پرداخت شود[1] و دیون مدّت­دار او تبدیل به دین حالّ گردیده و طلبکاران می‌توانند طلب خویش را قبل از فرا رسیدن موعد اولیّۀ آن، مطالبه نمایند.
در صورت فوق، پرداخت بدهی‌های متوفّیٰ از اموال وی[2] واجب است، هرچند با فروش اموالی باشد که از «مستثنیات دین»[3] محسوب می­شود. بنابراین، حکم مستثنیات دین مانند خانۀ مسکونی مورد احتیاج، فقط مربوط به زمان زنده بودن بدهکار است و شامل بعد از وفات وی نمی­شود.[4]
شایان ذکر است، این حکم شامل اموالی که بعد از وفات حاصل می­شود، ولی در حکم مال متوفّیٰ است نیز می­شود. بنابراین، اگر شخصی به قتل برسد، دیۀ شرعی که بابت قتل ثابت می­شود، در حکم دارایی وی است و بدهی­های وی از آن پرداخت می­شود. همین طور است حکم، اگر فرد در زمان حیات خود دامی را برای صید نصب کند و بعد از وفاتش ماهی یا حیوان وحشی مانند آهو در آن واقع شود.[5]