پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر آقای سید علی حسینی سیستانی

کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (2)

حکمت زکات مال ← → سخاوتمندترین مردم و بخیل­ ترین آنان

عقوبت و کیفر پرداخت نکردن زکات مال

روایت شده که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «... خداوند متعال به خاطر شیعیانی که زکات می‌پردازند، بلا را از کسانی که زکات نمی­پردازند دفع می­کند و اگر همه زکات را ترک کنند، هلاک خواهند شد...».[1]
از امام صادق(علیه السلام) از پدران بزرگوارشان(علیهم السلام) روایت شده که رسول اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «پیوسته امّت من در خیر و خوبی خواهند بود تا هنگامی که به یکدیگر خیانت نکنند و امانت‌داری را مراعات نمایند و زکات اموال خود را بپردازند، ولی موقعی که از این وظایف سر باز زنند، به قحطی و خشک سالی گرفتار خواهند شد».[2]
نیز نقل شده است که امام باقر(علیه السلام) فرمودند: «در کتاب رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) یافتیم که آن حضرت فرمودند: «... زمانی که مردم از دادن زکات خودداری کنند، زمین برکات خود را از مردم منع می­کند و از زراعت­ها و میوه­ها و معادن، استفاده­های مطلوب به دست نمی‌آید...».[3]
در حدیث است که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «... هنگامى که زکات پرداخت نشود، فقر و نیاز ظاهر می­شود».[4]
ابو بصیر گوید از امام صادق(علیه السلام) شنیدم که فرمودند: «کسى که از پرداخت زکات خوددارى کند، هنگام مرگ تقاضاى برگشت به دنیا خواهد کرد و او مصداق فرموده خداست: «رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلّى أَعْمَلُ صالِحاً فیما تَرَکْتُ»[5] خدایا مرا به دنیا برگردان، امید است کار شایسته انجام دهم».[6]

[1]. أصول کافی، ج2، کتاب الایمان و الکفر، باب إنّ الله یدفع بالعامل عن غیر العامل، ص451، ح1.
[2]. وسائل‏ الشیعه، ج9، ابواب ما تجب فیه الزکاة و ما تستحب، باب3، ص25، ح9.
[3]. أصول کافی، ج2، کتاب الایمان و الکفر، باب فی عقوبات المعاصی العاجلة، ص374، ح2.
[4]. همان، باب فی تفسیر الذنوب، ص448، ح3.
[5]. سورۀ مؤمنون، آیات 99 و 100: «حَتّىٰ إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ٭ لَعَلّی أَعْمَلُ صالِحاً فیما تَرَکْتُ کَلَّا إِنَّها کَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَمِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلىٰ‏ یَوْمِ یُبْعَثُونَ»؛ تا زمانى که یکى از آنان را مرگ فرا رسد، میگوید: پروردگارا! مرا (براى جبران گناهان و تقصیرهایى که از من سر زده به دنیا) بازگردان؛ امید است با آنچه (از مال و ثروت... در دنیا) واگذاشته‏ام عمل صالحی انجام دهم. (به او خطاب شود که) هرگز نخواهد شد، این کلمه‏اى است که (از حسرت) همى بگوید (و ثمرى نمیبخشد) و در برابر آنان عالم برزخ است تا روزى که برانگیخته شوند.
[6]. وسائل الشیعه، ج9، ابواب ما تجب فیه الزکاة و ما تستحب فیه، باب3، ص26 و 27، ح16.
حکمت زکات مال ← → سخاوتمندترین مردم و بخیل­ ترین آنان
العربية فارسی اردو English Azərbaycan Türkçe Français