مسأله 800. کسی که از فقیر - چه سیّد و چه عام - طلبکار است، نمی­تواند طلب خود را بابت سهم مبارک امام(علیه السلام) حساب کند، حتّی اگر مستحقّ، ناتوان از ادای بدهیش باشد،[1] مگر آنکه وضعیّت مستحقّ با قطع نظر از بدهی مذکور، طوری است که مورد مصرف سهم مبارک امام(علیه السلام) باشد - مانند اینکه برای نیازهای ضروری زندگیش درمانده شده است - که در این صورت با اجازه از حاکم شرع یا نمایندۀ وی - با توضیحی که در مسألۀ «796» بیان شد - می­تواند به مقدار استحقاق شرعی (مانند رفع نیاز ضروری) به وی از سهم مبارک امام(علیه السلام) بدهد و بعد از قبض مستحقّ، می­تواند آن را بابت بدهی خود به او برگرداند.