مسأله 1076. لباس نمازگزار (به استثنای چیزهای کوچکی همچون جوراب که به تنهایی عورتین را نمی‌پوشاند) باید از اجزای درندگان - بلکه بنابر احتیاط لازم، از مطلق حیوان حرام گوشت مثل خرگوش نیز - نباشد و این حکم، اختصاص به حیوانات حرام گوشتی دارد که دارای خون جهنده می­باشند و در این حکم فرقی بین اجزای روح‌دار مانند پوست حیوان و اجزای بی‌روح مانند پشم، مو، کرک بدن حیوان نیست؛
همین طور، لباس مذکور و نیز بدن نمازگزار نباید به ادرار و یا مدفوع، یا عرق یا شیر یا موهای آن حیوان آلوده باشد، ولی اگر موی حیوان حرام گوشت بسیار کم و ناچیز باشد، مثلاً یک یا دو یا سه موی کوچک حیوان بر لباس نمازگزار باشد، اشکال ندارد. همچنین، اگر چیزی از آنها را مثلاً در قوطی یا پلاستیک گذاشته و با خود حمل نماید، اشکال ندارد.
مسأله 1077. اگر آب دهان یا بینی یا رطوبت دیگری از حیوان حرام گوشت مانند گربه - که پاک می‌باشند - بر بدن یا لباس نمازگزار باشد، چنانچه تر باشد، نماز باطل است و اگر خشک شده و عین آن برطرف شده باشد، نماز صحیح است.
مسأله 1078. اگر مو و عرق و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد، اشکال ندارد. همچنین، جایز است انسان با مروارید و موم و عسل نماز بخواند.
مسأله 1079. اگر فرد شک داشته باشد که لباس از اجزای حیوان حلال گوشت تهیّه شده یا حرام گوشت،[1] چه در کشور اسلامی تهیّه شده باشد چه غیر اسلامی، جایز است با آن نماز بخواند، به شرط آنکه معلوم نباشد آن لباس، از اجزای روح‌دار مردار نجس تهیّه شده است[2] که در این صورت، حکم نماز خواندن با آن لباس، در شرط چهارم لباس نمازگزار ذکر شد.
مسأله 1080. نماز خواندن با صدف و آنچه از آن ساخته می‌شود مانند تکمۀ صدفی، جایز است.
مسأله 1081. پوشیدن پوست سنجاب در نماز اشکال ندارد، هرچند احتیاط مستحب آن است که با آن نماز نخوانند.[3]
مسأله 1082. اگر با لباسی که انسان نمی‌داند یا فراموش کرده که از حیوان حرام گوشت است نماز بخواند، نمازش صحیح می‌باشد.