مسأله 1037. اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم و جراحت یا دُمَل باشد، تا وقتی که زخم یا جراحت یا دُمَل خوب نشده می‌‌تواند با شرایط زیر نماز بخواند، هرچند آن خون بیشتر از درهم باشد:
الف. زخم و جراحت قابل توجّه بوده و ثبات و استقرار داشته باشد و عرفاً از زخم‌‌های جزئی به حساب نیاید.
ب. خون از زخم یا دُمَل و اطراف آن - که عرفاً تابع زخم یا دُمَل به حساب می‌آید - به جای ‌دیگر سرایت نکرده باشد.
برخی از فقها - رضوان اللّه تعالی علیهم - این شرط را هم ذکر کرده‌‌اند که تطهیر بدن یا عوض کردن لباس آلوده به خون، به گونه‌‌ای باشد که در نظر عرف سختی فوق‌العاده داشته باشد که معمولاً تحمّل نمی‌شود؛ امّا این شرط، ثابت نیست و رعایت آن لازم نمی‌‌باشد، هرچند مطابق با احتیاط مستحب است و نیز لازم نیست چنین خونی خالص باشد، بلکه اگر با چرک یا زردابه یا عرق یا دوا و مَرهَمی که روی آن گذاشته‏اند یا مواد ضدّ عفونی کننده مخلوط شده باشد، باز هم می‌‌توان با آن نماز خواند.
مسأله 1038. اگر خون‌بریدگی و زخمی که به زودی خوب می‌شود و شستن آن آسان است (جراحت‌‌های جزئی)، در بدن یا لباس نمازگزار باشد و به اندازۀ درهم یا بیشتر باشد، نماز او باطل است.
مسأله 1039. اگر جایی از بدن یا لباس فرد که با زخم فاصله دارد، به خون یا رطوبت زخم نجس شود، جایز نیست با آن نماز بخواند. بنابراین، اگر مثلاً آرنج فرد خونی شود و خون به کف دست برسد و به اندازۀ درهم یا بیشتر باشد، نماز با آن صحیح نیست؛
ولی اگر مقداری از بدن یا لباس که اطراف زخم است به خون یا رطوبت زخم نجس شود، نماز خواندن با آن مانعی ندارد و اگر زخم یا دُمَل در قسمتی باشد که معمولاً آن را می‌بندند تا مانع از سرایت خون به اطراف آن شود، بستن آن لازم نیست، هرچند مطابق با احتیاط مستحب است.
مسأله 1040. اگر از بواسیر یا زخمی که داخل دهان و بینی و مانند اینها است، خونی به بدن یا لباس فرد برسد، با تحقّق شرایط مذکور در مسألۀ «1037» می‌‌تواند با آن نماز بخواند و فرقی نیست که دانۀ بواسیر بیرون باشد یا اندرون باشد.
مسأله 1041. خون دماغ همانند خون زخم و دُمَل به حساب نمی‌آید و بخشیده نشده، مگر آنکه کمتر از درهم و خالص باشد؛ ولی اگر داخل بینی، زخم یا دُمَلی باشد که خون از آن خارج می‌‌شود و این خون شرایط خون زخم و دُمَل را دارا باشد، بخشیده شده و خواندن نماز با آن صحیح است.
مسأله 1042. کسی که بدنش زخم است، اگر در بدن یا لباس خود خونی به اندازۀ درهم یا بیشتر ببیند و نداند از زخم است یا خون دیگر، احتیاط واجب آن است که با آن نماز نخواند.
مسأله 1043. اگر چند زخم در بدن باشد و طوری نزدیک هم باشند که یک زخم حساب شود، تا وقتی همه خوب نشده‏اند نماز خواندن با خون آنها اشکال ندارد؛
ولی اگر به قدری از هم دور باشند که هر کدام یک زخم حساب شود، هر کدام که خوب شد، فرد باید برای نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بکشد، مگر آنکه کمتر از درهم باشد و شرایط خون کمتر از درهم را نیز دارا باشد که آب کشیدن آن لازم نیست.