مسأله 77: مستحب است نمازگزار پیش از نمازهای روزانه اذان بگوید، و کیفیت آن به ترتیب عبارت است از:
اللّهُ‏ أَکْبَرُ، اللّهُ‏ أَکْبَرُ، اللّهُ‏ أَکْبَرُ، اللّهُ‏ أَکْبَرُ
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلٰهَ إلّا اللّهُ، أَشْهَدُ أَنْ لا إِلٰهَ إلّا اللّهُ
أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُوْلُ اللّهِ، أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُوْلُ اللّهِ
حَیَّ عَلَی الصَّلاةِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاةِ
حَیَّ عَلی الفَلٰاحِ، حَیَّ عَلی الفَلٰاحِ
حَیَّ عَلیٰ خَیرِ الْعَمَلِ، حَیَّ عَلیٰ خَیرِ الْعَمَلِ
اللّهُ‏ أَکْبَرُ، اللّهُ‏ أَکْبَرُ
لا إِلٰهَ إلّا اللّهُ، لا إِلٰهَ إلّا اللّهُ
و شهادت دادن به ولایت و امارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به خودی خود مستحب است و کامل کننده شهادت به رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌باشد ولی جزء اذان نیست، بنابراین سزاوار است بدون قصد جزئیت، بعد از (أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُوْلُ اللّهِ) به نیّت قربت گفته شود: (أَشْهَدُ أنَّ عَلیّاً أمیرالْمُؤْمِنیٖنَ وَلیُّ اللّهِ).
مسأله 78: مستحب است بعد از اذان و پیش از خواندن نمازهای روزانه اقامه گفته شود، و کیفیت آن به ترتیب عبارت است از:
اللّهُ‏ أَکْبَرُ، اللّهُ‏ أَکْبَرُ
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلٰهَ إلّا اللّهُ، أَشْهَدُ أَنْ لا إِلٰهَ إلّا اللّهُ
أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُوْلُ اللّهِ، أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُوْلُ اللّهِ
حَیَّ عَلَی الصَّلاةِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاةِ
حَیَّ عَلی الفَلٰاحِ، حَیَّ عَلی الفَلٰاحِ
حَیَّ عَلیٰ خَیرِ الْعَمَلِ، حَیَّ عَلیٰ خَیرِ الْعَمَلِ
قَدْ قٰامَتِ الصَّلاَةُ، قَدْ قٰامَتِ الصَّلاَةُ
اللّهُ‏ أَکْبَرُ، اللّهُ‏ أَکْبَرُ
لا إِلٰهَ إلّا اللّهُ
و شهادت دادن به ولایت و امارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به‌خودی‌خود مستحب است و کامل‌کننده شهادت به رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌باشد ولی جزء اقامه نیست، بنابراین سزاوار است بدون قصد جزئیت، بعد از (أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُوْلُ اللّهِ) به نیّت قربت گفته شود: (أَشْهَدُ أنَّ عَلیّاً أمیرالْمُؤْمِنیٖنَ وَلیُّ اللّهِ).