مسأله 32: حیض خونی است که زنان آن را می‌شناسند و معمولاً هر ماه در وقت‌های منظمی خارج می‌شود، این خون در بیشتر اوقات گرم و سرخ یا مایل به سیاه بوده و با سوزش و فشار بیرون می‌آید، و زن را در موقع بیرون آمدن خونِ حیض، حائض می‌گویند.
مسأله 33: خون حیض پس از تمام شدن نُه سال قمری (تقریباً معادل هشت سال و هشت ماه و بیست روز شمسی) از دختران خارج می‌گردد و با تمام شدن شصت سال قمری (تقریباً معادل پنجاه‌ وهشت سال و هشتاد روز شمسی) قطع می‌شود، بنابراین هر خونی که قبل از نُه‌سالگی ببیند حیض نیست و آنچه بعد از شصت‌سالگی ببیند احکام حیض را ندارد.
مسأله 34: کمترین زمان حیض سه روز است (یعنی اگر در روز شروع شد باید تا همان ساعت از روز سوم (٧٢ ساعت) مستمر باشد، و اگر در شب شروع شد باید تا غروب روز سوم مستمر باشد) و بیشترین زمان حیض ده روز است، و در سه روز اول و شب‌های بین آن باید خون پشت سرِ هم باشد، پس اگر خون قبل از روز سوم قطع شود حکم حیض را ندارد.
مسأله 35: زن حائض دو قسم است:
اول: زنی که دارای عادت باشد، یعنی دوره منظم قاعدگی داشته باشد.
دوم: زنی که دارای عادت نباشد.
و برای زنی که دارای عادت است بر سه قسم می‌باشد:
1- عادت وقتیه و عددیه.
2- عادت عددیه.
3- عادت وقتیه.
و زنی که دارای عادت نیست بر سه قسم می‌باشد:
1- مبتدئه.
2- مضطربه.
3- ناسیه.
برای آشنایی با احکام زن حائض به رساله عملیه مراجعه شود.
مسأله 36: نماز و روزه و طواف از زن حائض صحیح نیست، و روزه‌هایی که در ماه رمضان در زمان حیض از او فوت شده را باید قضا کند، ولی قضای نمازهایی که در این روزها نخوانده واجب نیست.
و طلاق دادن زن در حال حیض (به‌جز مواردی که استثنا شده) باطل است، و جایز نیست شوهرش در زمانی که خون می‌بیند از فرج با او نزدیکی کند، و تمام کارهایی که بر جُنُب حرام است و در مسأله 31 گذشت بر زن حائض هم حرام می‌باشد.
مسأله 37: بر زن حائض پس از تمام شدن مدت حیضش واجب است برای اعمالی مانند نماز که مشروط به طهارت از حَدَث اکبر هستند غسل حیض انجام دهد.